Φιλοζωϊκό Bazaar Stray.gr

Το πάρκο "μου"

Εντάξει δεν είναι όλο δικό μου αλλά για την πισίνα δεν σηκώνω κουβέντα!
Δικαιωματικά μου ανήκει! Έχω κάνει τόση προπόνηση που αγγίζω την τελειότητα!

Εδώ μπορείτε να δείτε την καταπληκτική μου μπόμπα! Όσο περισσότερο νερό πετάγεται τόσο καλύτερη είναι η βουτιά... Οι γύρω μου (δίποδοι και τετράποδοι) δεν έχουν την ίδια άποψη για την ποσότητα του νερού αλλά δε δίνω βάση...















Μπορώ όλη μέρα να βγάζω πράγματα από την πισίνα... Να βουτάω, να τα πιάνω, να βγαίνω και πάλι από την αρχή! Βασική προϋπόθεση είναι να μου τα πετάει κάποιος!



Μερικά από τα πράγματα που μπορεί κάποιος να βγάλει από μία πισίνα ενός πάρκου για σκύλους είναι:

α. Κορίνες (ναι, αυτές του bowling)













β. Σανίδες του surf














γ. Μπαλάκια του τέννις (σταθερή αξία!)




























δ. Σανίδες απλές














... και άλλα πολλά, φαντασία να υπάρχει! (βλ. άδειες μπουκάλες νερού από ψύκτες, φρίζμπι, μπάλες μπάσκετ, μπάλες ποδοσφαίρου)

Συχνά οι άνθρωποι κουράζονται μόνο που με βλέπουν αλλά εγώ δεν πτοούμαι! Πρέπει να συνεχίσω την προπόνησή μου με στόχο την τέλεια βουτιά! Έτσι παίρνω τα μπαλάκια που έχω ήδη βγάλει, τους τα πετάω και περιμένω, αν δε με δουν (ή κάνουν ότι δε με βλέπουν) τους φωνάζω...

Άλλες φορές αποφασίζω να μην ασχοληθώ με την προπόνησή μου και παίζω με τους τετράποδους φίλους μου. Το αγαπημένο μου παιχνίδι, όταν αποφασίσω να κοινωνικοποιηθώ, είναι το τραβολόγημα μέχρι τελική πτώσεως!

Εδώ με τον Κάστρο το Labrador...














Κι εδώ με το συνάδελφο (Boxer) Kosmo...














Περνάμε καταπληκτικά στο πάρκο!
Το μοναδικό πρόβλημα που αντιμετωπίζω είναι η κούραση (οι δίποδοι συγκάτοικοί μου δεν το βρίσκουν απαραίτητα κακό!)... Πάντα όταν επιστρέφω καταλήγω ξάπλα...

Stray.gr - Συνάντηση

Γιατί άλλα τετράποδα δεν είναι τόσο τυχερά όσο εγώ...

Ευτυχώς όμως υπάρχουν άνθρωποι που ενδιαφέρονται! Be there!

Εργασία και χαρά?

Ok! Έχετε δίκιο... Σας υποσχέθηκα ότι θα γράψω για τις περιπέτειές μου και τεμπέλιασα...
Τι να κάνω το τετράποδο, αλήθεια σας λέω δε φταίω!

Η άνθρωπός μου κάθε πρωί πηγαίνει σε ένα πάρκο για ανθρώπους (μάλλον είναι σαν κι αυτό που πηγαίνω εγώ και που θα σας εξηγήσω σε άλλο post αλλά δεν έχει πισίνα) που λέγεται "δουλειά". Εκεί λοιπόν πρέπει να βαριέται αφάνταστα με αποτέλεσμα να με έχει ξεπατώσει τελευταία...

Μόλις γυρνάει, μου φοράει το λουρί και πάμε παρέα για περπάτημα (έχει τόση ενέργεια που εγώ κουράζομαι πιο γρήγορα από εκείνη), βόλτα στην πλατεία (για να δω κόσμο λέει και να κοινωνικοποιηθώ), για καφέ (εγώ δεν πίνω αλλά μου αρέσει να χαζεύω τους ανθρώπους που περνάνε), στο γήπεδο (όπου απαιτεί να μην κυνηγάω κάτι τεράστιες πορτοκαλί μπάλες) και στο all times classic πάρκο!

Μια χαρά περνάω... Όταν όμως έρχεται η ώρα να σκεφτώ το επόμενο post μου προσπαθώ να κρατήσω τα μάτια μου ανοιχτά...















... αλλά δεν τα καταφέρνω!















ps. Θα επανορθ... χρρρρρ...

Day one...

Μετά το παρολίγον ψυχολογικό τραύμα της απαγωγής και μεταφοράς μου, επιτέλους φτάσαμε στο νεό μου σπίτι!

Καλό δε λέω αλλά εγώ διψούσα και δεν είχα κουράγιο να ανακαλύψω το χώρο. Μου έδειξαν το μπωλ με το νερό μου στο οποίο χωρούσα ολόκληρη...















Μετά κουράστηκα και είπα να κοιμηθώ. Προς μεγάλη μου έκπληξη είδα ότι δεν μου είχαν πάρει κρεβάτι! Πώς να κοιμηθώ βρε άνθρωποι σε ένα κουτί από παπούτσια; Εντάξει χωράω αλλά θα στραβώσω το κουτάβι! Και με συνοπτικές διαδικασίες τους έπεισα να μου βάλουν ένα μαξιλάρι... Κοιμήθηκα...















Δεν έκανα πολλά πράγματα τις πρώτες ημέρες στο νέο μου σπίτι. Όλο έτρωγα και κοιμόμουν (εντάξει λέρωνα και όπου έβρισκα αλλά αυτό το έμαθα γρήγορα!)... Ευτυχώς με άφηναν στην ησυχία μου!

Αρχαία ιστορία θα μου πείτε, αλλά από κάπου έπρεπε ν' αρχίσω...

Curriculum Vitae

Το όνομά μου είναι Ramone και είμαι μία όμορφη boxer-ίνα...

Ναι, λέμε! Είμαι θηλυκό!
Και τους τα 'λεγα εγώ ότι θα μπερδεύεται ο κόσμος με το όνομα δεν με άκουγε κανείς! Τι να έκανα κι εγώ, μια σταλιά κουτάβι ήμουν το δέχτηκα... Αργότερα μου εξήγησαν ότι το όνομά μου προέρχεται από ένα συγκρότημα τους "Ramones", αλλά απ' ότι κατάλαβα αυτοί ήταν πολλοί εγώ είμαι μία, μετά μπερδεύτηκα και δεν κατάλαβα τη λογική τους, μετά κουράστηκα, κοιμήθηκα και το ξέχασα...

Γεννήθηκα το Μάρτιο του πέρυσι (2006) και το Μάιο του ίδιου χρόνου μετακόμισα στο σημερινό μου σπίτι. Στην αρχή δεν ήθελα, αλλά δεν είχα και πολλές επιλογές... Έτσι όπως με πήραν και με έβαλαν στο αυτοκίνητο να με μεταφέρουν, απορώ πώς και δεν απέκτησα ψυχολογικά προβλήματα! Με το που μπήκα στο νέο μου σπίτι με μια κλεφτή ματιά είδα ότι έχει τζάκι και χάρηκα! Είμαι σκύλος από τζάκι, έχω καταστρέψει ένα ράφι με αγγλικά βιβλία και πιάνο (ουπς! τυπογραφικό! εννοώ πιάνω) μπαλάκια στον αέρα!

Από καιρό ήθελα να γίνω star στο διαδίκτυο, αλλά δε μπορούσα να βρω ένα τρόπο να χρησιμοποιήσω το πληκτρολόγιο κι έτσι κατέστρεψα ένα για αρχή. Πρόσφατα προσέλαβα ως γραμματέα τον... άνθρωπό μου και της πρόσεφερα ως αντάλλαγμα άπειρες κουταβιές! Άλλωστε οι καλές συναλλαγές κάνουν τους καλούς φίλους!

Α! Και για να μη μπαίνουν ιδέες στους υποψήφιους γαμπρούς να αναφέρω για την ιστορία ότι εδώ και κάτι μήνες έσπασε το καλούπι! Στειρώθηκα!

Αυτά για αρχή...