Το πάρκο "μου"

Εντάξει δεν είναι όλο δικό μου αλλά για την πισίνα δεν σηκώνω κουβέντα!
Δικαιωματικά μου ανήκει! Έχω κάνει τόση προπόνηση που αγγίζω την τελειότητα!

Εδώ μπορείτε να δείτε την καταπληκτική μου μπόμπα! Όσο περισσότερο νερό πετάγεται τόσο καλύτερη είναι η βουτιά... Οι γύρω μου (δίποδοι και τετράποδοι) δεν έχουν την ίδια άποψη για την ποσότητα του νερού αλλά δε δίνω βάση...















Μπορώ όλη μέρα να βγάζω πράγματα από την πισίνα... Να βουτάω, να τα πιάνω, να βγαίνω και πάλι από την αρχή! Βασική προϋπόθεση είναι να μου τα πετάει κάποιος!



Μερικά από τα πράγματα που μπορεί κάποιος να βγάλει από μία πισίνα ενός πάρκου για σκύλους είναι:

α. Κορίνες (ναι, αυτές του bowling)













β. Σανίδες του surf














γ. Μπαλάκια του τέννις (σταθερή αξία!)




























δ. Σανίδες απλές














... και άλλα πολλά, φαντασία να υπάρχει! (βλ. άδειες μπουκάλες νερού από ψύκτες, φρίζμπι, μπάλες μπάσκετ, μπάλες ποδοσφαίρου)

Συχνά οι άνθρωποι κουράζονται μόνο που με βλέπουν αλλά εγώ δεν πτοούμαι! Πρέπει να συνεχίσω την προπόνησή μου με στόχο την τέλεια βουτιά! Έτσι παίρνω τα μπαλάκια που έχω ήδη βγάλει, τους τα πετάω και περιμένω, αν δε με δουν (ή κάνουν ότι δε με βλέπουν) τους φωνάζω...

Άλλες φορές αποφασίζω να μην ασχοληθώ με την προπόνησή μου και παίζω με τους τετράποδους φίλους μου. Το αγαπημένο μου παιχνίδι, όταν αποφασίσω να κοινωνικοποιηθώ, είναι το τραβολόγημα μέχρι τελική πτώσεως!

Εδώ με τον Κάστρο το Labrador...














Κι εδώ με το συνάδελφο (Boxer) Kosmo...














Περνάμε καταπληκτικά στο πάρκο!
Το μοναδικό πρόβλημα που αντιμετωπίζω είναι η κούραση (οι δίποδοι συγκάτοικοί μου δεν το βρίσκουν απαραίτητα κακό!)... Πάντα όταν επιστρέφω καταλήγω ξάπλα...